Ben nasıl biri olduğumu bilmiyorum açıkçası nasıl hissetmem gerektiğini bilmiyorum, kendimi ifade edemiyorum. Kendimi değersiz hissediyorum bu çevre ilişkilerimden dolayı çıkardığım bir sonuç. Annem diğer kardeşlerime verdiği önemi ilgiyi bana vermez, babam yaptığım işleri beğenmez hep yetersiz hissettirir bir gün çok sever bir gün dünyanın en iğrenç ve bencil insanıymışım gibi davranır. Arkadaşlarım onlara verdiğim değeri asla bana vermiyor, doğum günlerim unutulur, diğer arkadaşlarını bana tercih ederler. Güzel birisi değilim ve insanların bana ilgi göstermesi için ya zeki ya da komik olmam gerekiyor belki de sohbetimin sarması ama bunlardan hiçbirine sahip değilim. Küçüklüğümden beri asla özgün bir kimliğim olmadığımı düşünüyorum. Karşıdaki kişiyi tanıyıp onun beni ne yaparsam seveceğini düşünüp hep öyle davrandım sonuç olarak sevilmediğimle ve kimlik belirsizliğimle kaldım. Annem muhazakar ve küçükken beni sevsin diye başörtüsü takıp namaz kılardım annem istediğim ilgiyi vermedi. Şimdiki çevrem seküler olduğu için mi bilmiyorum bu sefer de başörtüsü takmak istemiyorum. Güzel elbiseler giyip saçlarımı savurmak istiyorum, bazen gece dışarı çıkmak, kızlı erkekli arkadaşlarla takılmak istiyorum. Kim olduğumu bilmiyorum. 18 yaşındayım kimlik arayışında olmamın normal olduğunu düşünüyorum. Bazen dinden nefret ediyorum keşke olmasaydı istediğim gibi özgür olurdum diyorum bazen çok seviyorum olmalı diyorum bir düzen için sonra din kurallarını kadınlığıma yediremiyorum. Bazen erkeklerden nefret ediyorum hepsinin yok olmasını ve hiçbir şeyi hak etmediklerini düşünüyorum bazen aşık olup bir erkeğe ömür adamak istiyorum sonra da kimsenin güvenilmez olduğunu düşünüyorum. İlişkilerimde de böyle oldu erkek arkadaşım beni çok basit ve rahatlıkla çözülebilir bir nedenden dolayı terk etti 8 ay anca atatabildim bu durumu. Sonra yakın dediğim kız arkadaşımla çıktı üstü beni terk ettiği sebepleri onun için hiçe sayarak. Hocam ben bu kadar değersiz miyim neden kimse beni önemsemiyor. Hep başkasına tercih ediliyorum. Toxic miyim duygusal mıyım manipülatif miym bilmiyorum. Bugün mesela annem başka montumun olmadığını bile bile montumu kardeşime verdi ve bana zaten tüm gün evde olduğumu söyledi. Ben de neden verdiği konusunda 20 dakika boyunca bağırıp çağırıp ağladım ve fark ettiğim şey ağlamamın sebebinin annemin montumu vermesi değil 18 yıldır bana hiç önem ve değer vermemesiydi mont bahaneydi sadece. Annem ve babam hep böyleydiler önce bütün özgüven ve gururumu aşağılayan beni küçümseyen sözler söylerler ve hiçbir şey olmamış gibi onlara saygı duymamı isterler. Başta çok üzülürdüm sonra üzülmemin onlar için hiçbir şey ifade etmediği anladım ve bende onlar gibi yaptım. Bağırıp çağırıp ağlayıp sonra hiçbir şey olmamış gibi güldüm. Ailem bunun için de bana çok duygu değişimi yaşıyorsun dedi. Benim üzülmem kırılmam kimse için bir şey ifade etmiyor, sonra yazarım diyen yazmıyor, ararım diyen aramıyor. Buraya yazdığım şeyler bir soru değil belli bir konu bile değil sadece dinleyen kimse olmadığı için buraya yazmak istedim. Ben kendimi nasıl sevebilirim, insanlar bana nasıl değer verir bilmiyorum. Biz 5 kardeşiz kardeşimle aramada bir yaş var ve muhtemelen bu yüzden annem küçükken benimle ilgilenemedi belki de bu yüzden bu kadar her yerden ilgi istiyorum bir travma da olabilir bilmiyorum.