Ben 18 yaşındayım mezunum, üniversite sınavına hazırlanıyorum. Sınav kaygısı felan değil ancak kendimi gün içerisinde sürekli ruh hali değişmiş buluyorum 2 saat huzur doluyum sonrasında kendimi ağlarken ya da saatlerce düşünürken buluyorum kafamı boşaltmaya çalışıyorum beceremiyorum uzun zaman sonra ilk defa bi arkadaşım sayesinde huzur buldum düşünmeyi bıraktım ancak arkadaşımı kaybettim daha çok düşünmeye başladım. Ilk okul hayatımdan itibaren hep başarılı oldum ancak aynı zamanda aykırı birisi oldum en azından çevremin tam tersiyim düşüncelerim bazen çok mantıklı birisi gibi bazen ise tamamen mantıksız kafamda kurguladığım ihtimallerle, dolu hiç kimseyi üzmedim ve genelde insanların çok üzüleceği şeylere benimle alakalı bi olaysa da hiç üzülmedim yakınımın ölmesi vs. Ama olay başkasına çevrildiğinde onun için çok üzülüyorum herşeyi yapmaya çalışıyorum. Ailevi bi sorunum yok ancak birlikte yaşamam yaşamıyorum da zaten. Kimseye düşüncelerimden bahsetmiyorum kafayı yediğimi düşünmesinler diye eskiden intiharın korkaklar için olduğunu düşünürdüm artık kendimi öldürmeyi değil ancak ölmeyi diliyorum hergün