İyi günler hocam.Eşimle anlaşamıyoruz sürekli tartışıyoruz bu beni artık çok yıprattı aglamaktan tükendim ne yaptıysam olmadı düzelmiyor gün gün daha kötüye gidiyor herşey. Eşimle severek evlendik 4 sene zorluklarla bekledik çok zor süreçlerden geçtik ailer istemedi ama biz evlendik. 2 Senelik evliyiz eşimin aile sorunları çok fazla çok kötü çocukluk yaşamış büyümüş onu yargılamadan her haliyle sevdim o benim dünyam onu çek seviyorum ama en ufak şeylerden tartışma çıkarıyor bana nasılsın iyimisin diye sormuyor elinde telefon işten geç geliyor ben akşama kadar onu beklerken eline telefon alıp ona gömülür sohbet yok hal hatır sormak yok ben yaklaşıyorum öpüyorum halini soruyorum ben sarılıyorum ben çabalıyorum konuşmak için ama o hiç bişey yapmıyor artık sevmedigini düşünüyorum gün içinde ne bir mesaj ne bir arama yapmaz. Tartışma çıktıgı zaman agladıgımda üzülmez ota boka aglıyorsun der 1 kere sarılıp göz yaşımı silmedi bir kez özür dilerim demedi o özür dilemezmiş ben hep haklı görürmüşüm kendimi o hatalı olsa bile özür dilemezmiş ben uyuyamaz aglarken o yatıp uyur yataga girer iyi geceler bile demez ben sarılır öperim iyi geceler derim varsa yoksa onun için işi. Ben tükendim bittim gidemiyorum onu seviyorum vaz geçemiyorum defelarca sakinleşip konuştum yapma bu beni üzüyor aglamam seni üzmüyor ben kötüyüm görmezden geliyorsun umursamıyor kendi kendine barış diyorsun ben kırgınım üzgünüm yanıma gel konuş hiç bişey yapma sanda sarıl beni sevdiğini biliyim beceremiyor demek ki derim ama oda yok yokmuş gibi hiçmişim gibi davranıyor ben konuşmam trip yapmaktan başka ne bilirsin diyor bu trip degil kalbim agrıyor canım acıyor içim kan aglıyor ne yapabilirim anlaman için psikologa gidelim çift terapi alalım iyi degiliz degilsin diyorum kabul etmiyor dün yine tartıştık aglama krizleri yaşadım bana asla deger vermiyor asla umrumda bile olmadı peki ben sabaha kadar içim dışıma çıktı neden tek düzeltmek için çabalayan benim dışarıdan gören herkez sana sevgisini belli etmiyor diyor evet öyle çünkü sevmediğini biliyorum ama kabul edemiyorum çok yıprandım 1 yaşında kızım var ona kıyamıyorum saglıklı bir ortamda mutlu bir yuvada büyümesini istiyorum ben ne kadar çabalasamda olmuyor eşim beni asla anlamıyor karışıklıklı sakin konuşalım derim konuşucak bişey yok saçma sapan şeylere vaktim yok der ben kendimi anlatırım ifade ederim konuşuyorum konuşurken cevap bile vermez yüzüne bakmaz üstüne bide itekler seni. Bıktım saçmalamaya başladın her sefer aynısın bu arada bana küfürde eder siktir git der belanı siktirne der amına koyuyum der.Ona defelarca küfür etme diye uyardım konuyu sakin kalıp konuşalım diyorum bu kapanmasa sorunlar devam ediyor yapma diyorum ama yok olmuyor. Konuşmak duymak istemiyor itekliyor beni ne olucakasa olsun diyor gidiyim mi diyorum sen bilirsin diyor gitmemen bile umurumda degil ben gidip odaya kapanıp aglıyorum ölmek istiyorum diyorum artık bana bunu bile dedirtir oldu benim bir yavrum var benim bunu demem dogru degil biliyorum ama o kadar usandım ki dilimden dökülüyor.Kızımla tek yaşıyorum hayatı eşim var ama yok aslımda
aslında. Ben onun gözlerinde aşkı arıyorum sevgiyi saygıyı merhameti ama artık görmüyorum gitmek istiyorum ama gidemiyorum sevdiğim için gidersem belki toparlar diyorum ama yapamıyorum sevgim aşkım beni tutuyor.