Küçüklüğümden beri sürekli sessiz,sakin bir kız oldum.Her zaman utangaç ve çekingendim. Aslında normal ve sevgi dolu bir ailem var herhangi bir travma yaşamadım ancak bu çekigenliğin sebebini bir türlü anlayamıyorum. Lise ve üniversite hayatım sırf bu yüzden çok kötü gecti.Ne bir sevgilim oldu ne de o sürekli gülen, eğlenen insanlardan biri oldum. Bu konuda sürekli kendime kızıyorum. Arkadaş ortamlarında her zaman en sessizi ben olmuşumdur. Onlar konudan konuya geçerken bol bol sohbet ederken ben çok nadir sekilde konuşurum, sanki orada hiç yokmuşum, görünmezmişim gibi hissederim. Bu artık asosyallik mi, öz güven eksikliği mi, utangaçlık,çekingelik mi bilmiyorum ama beni hep çok kötü yönde etkiliyor. Gün gectikce azalır sandım ama sanki daha da ilerliyor? şimdi yeni bir işe başladım daha ilk haftamdı ama yine aynı geçti diyebilirim genç ve dinamik bir ekiple birlikteyim. Sürekli sohbet ediyorlar, şakalaşıyorlar ama ben onlara dahil olamıyorum.Ayak uyduramıyorum. Ne yapacağımı bile bilmiyorum.