şöyle başlayayım 2 senedir güzel bir ilişkim var şükür ki herşey yolunda sevgilime de bana da mükemmel hisler yaşatan bir ilişki. 1 senedir bunu ailem biliyormuş ve anlattıkları kadarıyla 1 senedir arkadaşlarımla hatta markete bile gitmeme izin vermemelerinin sebebi buymuş. ailem çok muhafazakar katı bir aile özellikle annem. herneyse kuzenim sebebiyle ailemin sevgilimden haberdar olduğunu öğrendim ve madem biliyorlar konuşayım dedim. planım önce babamla özel olarak konuşmaktı ama annem önce davranıp konuyu bana açtı. erken olduğundan ve birçok şeyden bahsetti beni inciten kısmını söylemek istersem bu çocuk sana nasıl davranıyor üzüyormu demek yerine, ne bileyim ben orda burda el ele tutuşup öpüşmediğinizi demesi oldu. ertesi gün babamla konuştum, sevenleri ayırmam çocukla tanışmadan hiçbirşey söylemem dedi. zaten kendisi de biraz araştırmış. ben 5 yıllık, sevgilim 2 yıllık bi üniversite kazandık ben zaten okulum bitmeden ve iş sahibi olmadan asla evlilik düşünmedim düşünmemde. babamda bu düşüncede ve bunu bildiği için 5 yıl boyunca sabrediceksiniz, seviyorsa bekler yok öyle orda burda buluşmak kafeye gitmek falan dedi. bende ipler burda koptu işte. sevgilimle ne yapmak istesek hep üniversiteye gidince yaparız diyerek kendimizi avutuyorduk. çok haklı olduğumuzu düşünüyorum en mükemmel yıllarımı sevdiğim insanla gezerek yeni yerler keşfederek öğrenerek mutlu geçirmek istiyorum ama ailem bana bunun için evlenmem gerektiğini anlatıyorlar resmen. babam olaya her ne kadar olumsuz bakmasa bile bu kısıtlama sevgilimle beni çok korkutuyor zamanla yumuşarmı bilmiyorum, sevgilimi çok seviyorum uzaklaşmak istemiyorum vakit geçirmek istiyorum, 5 yıl boyunca bu kaygıyla yaşamak istemiyorum. ha birde belki gizli saklı buluşun dersin annem gizli buluşursanız hakkımı helal etmem dedi. bir anne kızına nasıl böyle birşey söyleyebilir aklım almıyor ama bunu biliyorken gizlice buluşamam, içime sinmez, bilmiyorum. sevgilim benden kat kat çok istiyor buluşmamızı bu da beni korkutuyor benden uzaklaşırmı buluşmuyoruz diye düşünüyorum. güvenim sonsuz ona ama hep elimde olmayan seylerden dolayı ilişkimiz farklı bir boyuta gider diye ödüm kopuyor. saçma karışık anlatmış olabilirim emin değilim bu heryerden farklı bi ses çıkan beynimi susturup az çok toparlamışımdır umarım. aileni al karşına konuş dersin gibi hissediyorum ama bunun bi sonuca varmayacağından emin gibiyim. korkuyorum ve geleceğin belirsizliği beni çok yoruyor ağlamak üzereyim ve 20 dakika sonra doğum günüm. böyle olmasını istemezdim söylenecek çok şey var ama kalbim sıkışıyor artık, kısıtlamalarla büyüdüm çok yorgunum ve çok çaresiz.